แต่สำหรับผู้ที่มีอำนาจสามารถบังคับจิตของตนเองได้แล้ว ตรงกันข้าม หยุดไม่เอา ก็เป็นอันปล่อยวางต่อสิ่งเหล่านั้น ในเมื่อปล่อยวางลงไปแล้ว ความรู้อันที่ถูกต้องก็ขึ้นมาแทนที่อยู่เสมอ สามารถมองเห็นได้ชัดเจนว่า อันนี้มันคืออะไรกันแน่ นี่แหละคือพบของจริง อันนี้แหละคือเรียกว่า โลกธรรม อันนี้แหละซึ่งเป็นสายใยสื่อสัมพันธ์ของการเกิด ในเมื่อเรารู้เท่าและทำลายอันนี้ได้ จึงจะได้นามว่าโลกุตระ คือได้นามว่าเราไม่ได้เกิดอีกต่อไปแล้ว อะไร ในทำนองนี้ นี่หมายถึงอุบายวิธีที่ดำเนินสั้นๆ ง่ายๆ แต่พูดละมันง่าย แต่เวลาทำไม่สู้จะง่ายนัก อาตมาเองดำเนินมา ๓๕ ปี ไม่เคยลดละพยายามมาจนถึง ปัจจุบัน มันก็ได้แค่นี้เองได้แค่นั้น ไม่ใช่ไม่ได้มันได้ ไม่ปฏิเสธหรอกว่าไม่ได้ ได้ ก็ได้แค่ตัวเองได้นั้นเองเพราะฉะนั้น การกระทำ ต้องพยายามเอาแค่นี้ก็ แล้วกันว่า เรื่องของพระศาสนาจะให้รักษาศีลกันธรรมดาล๊อกๆ แล๊ก ๆ ยังไม่รู้จักคุณค่าของพระศาสนา ถ้าพวกเราบำเพ็ญภาวนาแล้วนะ แค่ให้เข้าไปให้ ถูกในคำว่าสัมมาสมาธิ เมื่อลมเข้าไปแล้วรสชาติของสมาธิเป็นไฉน พวกเราจะรู้ด้วยตัวของเราเองแล้วเมื่อพวกเราได้เข้าไปชิมลองดูสักนิดหนึ่ง ไม่ต้อง มากนักหรอก เราจะรักพระศาสนายิ่งกว่าชีวิต เราจะหวงแหนที่สุดไม่อยากให้ใครแตะต้อง แม้แต่ความประพฤติปฏิบัติของชาวพุทธ จะเป็นพระก็ตาม - ฆราวาสก็ตามเป็นการย่ำยีจาบจ้วงพระศาสนา เราจะเสียใจแทบเป็นลมตายเพราะเสียดายจริงๆ อยากให้พระศาสนานี้ตกทอดไปถึงอนุชนรุ่นหลัง ผู้มี บารมีที่จะเกิดมาเบื้องหลังจะได้เข้าประพฤติปฏิบัติได้ชิมลองดูรสชาติเช่นเรา อันนี้เราจะต้องคิดแบบเดียวกันหมด แต่ทำไม่ปัจจุบันนี้ทำไมไม่หวงแหน ไม่รักพระศาสนา คือพวกท่านทั้งหลายเหล่านั้นไม่ได้ปฏิบัติแล้วได้เห็นผลของสมาธิ จึงไม่เสียดายพระศาสนา จึงมองพระศาสนาไม่สำคัญ ความจริงแล้ว พระศาสนาเป็นสิ่งสำคัญและเป็นสิ่งมหัศจรรย์ที่สุด เท่าที่ตังเองได้ปฏิบัติมาถึง ๓๓ ปี ไม่เคยท้อถอยพยายามที่จะทำอยู่ทุกวี่ทุกวัน ยังไม่เคยนึกเบื่อ - หน่าย ยิ่งได้ทำยิ่งอยากได้ ยิ่งเห็นยิ่งอยากเห็น ยิ่งมีความสุขยิ่งมหัศจรรย์ ยิ่งอยากจะต่อไม่เคยที่จะท้อถอย และไม่เบื่อหน่ายต่อสิ่งเหล่านั้น ไม่เหมือน เราได้วัตถุยังรู้จักเบื่อ อันนี้ไม่รู้จักเบื่อยิ่งได้ยิ่งอิ่มยิ่งเอิบ ยิ่งดื่มยิ่งด่ำ เป็นสิ่งหมัศจรรย์มาก เพราะฉะนั้นจึงอยากขอให้พวกเรานักปฏิบัติทั้งหลายนี้ ตั้งใจปฏิบัติเพื่อชิมลองดูรสชาติ แต่พยายามศึกษาประพฤติปฏิบัติให้ถูกต้อง ให้ศึกษาให้เข้าใจ เพราะปฏิปทาข้อปฏิบัติที่เขาวางสูตรให้ไว้นั้นไม่รู้กี่ สูตรกี่อย่าง ไม่รู้มีมาตั้งแต่ยุดไหนสมัยไหน ดังกล่าวก็มีมาตั้งแต่ก่อนสมัยพระพุทธเจ้าเกิดเป็นต้นมาก็มี เพราะฉะนั้นจึงอยากให้ศึกษาในสิทธิ์ที่ถูกต้อง ที่ควร ในเมื่อทำแล้วจะได้ผลคุ้มค่า ไม่เสียทีที่เราประพฤติปฏบัติเล่าสู่กันฟังเป็นเบื้องต้นนะ แต่ก็เชื่อว่าพวกเราทุกคนนี้ได้ศึกษา และข้อปฏบัติได้เข้าใจ พอสมควรแล้วจึงไม่อยากจะสอนวิธีนั่งสมาธิทำอย่างไง อะไรต่ออะไรเหล่านี้ เป็นต้น ถ้าจะไปอธิบายอยู่มันยืดยาว และเชื่อว่าผู้ปฏิบัติทั้งหลายเหล่านี้ คงจะผ่านข้อปฏิบัติมาแล้วพอสมควร ได้ศึกษาระเบียบข้อปฏิบัติมาอย่งโชกโชนแล้ว จึงไม่จำเป็นที่จะต้องอธิบายอะไรให้มาก ให้เสียเวลา จึงขอเชิญ ชวนพวกเรานั่งภาวนาเสียเลยดีกว่า ไหว้พระกันเสียเลย นั่งภาวนากันสักพักหนึ่ง นั่งกันเรียกว่าสามัคคีเสียหน่อย แล้วต่อจ่กนั้นเราก็เลือกเอาที่บำเพ็ญ ไปตาามจุดต่างๆ แต่สำหรับที่พักพวกเราก็คงจะมีที่พักกันพอสมควร ผู้ที่มีอายุหน่อยไม่อยากจะไปก็อยู่ที่ศาลานี่แหละ นั่งภาวนาตรงนี้แหละ นอนกัน ตรงนี้แหละเอากันสบายๆ นะ ต่อไปนี้ก็จะนำไหว้พระ สิ่งของก็เอาไว้ตรงนี้แหละ เตรียมตัวกันพวกเรา อาตมาก็เป็นพระป่า พูดไม่ค่อยจะเป็นกลัวเขาจะ หัวเราะ (หัวเราะ) ไม่รู้จะว่ายังไง เอา เตรียมตัวมีดอกไม้สวยงาม ท่านเห็นจะได้ชื่นชมโสมนัสกับเขาบ้าง เอ้า.. กราบ... กราบ... กราบ ฯลฯ..