หลังจากนั้นเขาก็เล่าอะไรต่ออะไรให้ฟังอีกเป็นลำดับ ว่าของแต่ละอย่างเกิดขึ้นได้อย่างไร อยู่ที่ไหน ตลอดถึงครูบา อาจารย์ของเขา ที่นำพาประกอบบุญกุศลตั้งแต่ครั้งสมัยที่เขา ยังอยู่ในโลกมนุษย์ เขาได้นำหลวงปู่สมชาย ฐิตวิริโย เที่ยวชม สถานที่ต่างๆ อยู่บนโลกทิพย์นั้น หลวงปู่ท่านก็เกิดความเสียใจ มากว่า "อานิสงส์ของท่านทำไมมันช่างน้อยนัก ท่านเคย สร้างโบสถ์ และวิหารก็หลายหลัง ให้ทานการบริจาคด้านอื่นๆ ก็มีจำนวนมากมาย ทำไมไม่เห็นมีอานิสงส์เลย เหตุ ใดจึงมีเพียงสองอย่างเท่านั้น" จึงได้ถามเทพเจ้าเหล่านั้นต่อ ไปอีก และเขาก็ตอบว่า "นั่นท่านสักแต่ว่าทำ โดยที่ไม่มีจิตใจ น้อมลงเพื่อบุญกุศล ทำมากเท่าไรก็ไม่มีอานิสงส์ ถึงมีบ้าง ก็ยากเต็มที เหมือนโยนเข็มลงมหาสมุทร แต่ว่าอานิสงส์ ทั้งสองอย่างที่ท่านประจักษ์อยู่นี้ ท่านได้ทำด้วยใจน้อมลง เพื่อบุญกุศลจริง ๆจึงบังเกิดขึ้นเป็นอานิสงส์ดังนี้สองอย่าง"

        หลวงปู่สมชาย ฐิตวิริโย ท่านได้เล่าให้ฟังอีกว่า อานิสงส์ของท่านนั้นถ้าเปรียบกับของคนอื่นที่ได้เห็นมาแล้วนั้น ล้วนแล้วแต่เป็นผู้ที่มีวาสนาบารมีกันมากทั้งนั้น เพราะมีสิ่ง ประดับบารมีที่วิจิตรพิสดารมากมายกว่าของท่านเหลือเกิน ถ้า เปรียบแล้วท่านบอกว่า "ของท่านนั้นเปรียบเหมือนเทพเจ้า ระดับชาวบ้านธรรมดา หรือระดับขอทานเท่านั้น" "ส่วน ของเทพเจ้าองค์อื่น ๆนั้นเปรียบเหมือนเทพเจ้าระดับเศรษฐี หรือพระราชาทีเดียว" ท่านจึงเกิดความเสียใจ และคิดอยาก กลับมาสร้างบารมีใหม่ เพื่อเป็นการแก้ตัวอีกสักครั้ง

 

 

วัดเขาสุกิม
สงวนลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2543