(13) ผจญภัยกับหลวงปู่มุล

ขอกล่าวความเป็นมาของหลวงปู่มุลให้ทราบเล็กน้อย หลวงปู่มุล ธมมวีโร เป็นน้องชายคุณย่าของหลวงปู่สมชาย ฐิตวิริโย อดีตเคยรับราชการเป็นตำรวจมาก่อน แต่ภายหลังได้ ลาออกจากราชการก่อนเกษียณอายุราชการ และท่านมีความสนใจในการปฏิบัติธรรมมาก เกิดความเลื่อมใสศรัทธาในพระศาสนา จึงได้สละฆราวาสวิสัยออกสู่ร่มกาสาวพัสตร์

ตั้งแต่ หลวงปู่สมชาย ฐิตวิริโย มีอายุพรรษาได้ ๕ พรรษา ภายหลังจากหลวงปู่มุลท่านได้อุปสมบทแล้ว ก็ได้ออกติดตามบำเพ็ญกรรมฐานตามป่าตามเขาต่างๆ กับหลวงปู่สมชาย ฐิตวิริโย จน กระทั่งได้ติดตามขึ้นมาอยู่บนเขาสุกิม และหลวงปู่ได้มรณภาพลงด้วยโรคชราที่วัดเขาสุกิม เมื่อวันที่ ๑๒ พฤษภาคม ๒๕๒๙ รวมอายุของหลวงปู่มุลได้ ๑๐๐ ปี ๕ เดือน ๑๔ วัน หลวงปู่มุล เป็นพระนักปฏิบัติที่เคร่งครัดต่อพระธรรมวินัยอย่างสม่ำเสมออีกรูปหนึ่ง

ผู้เขียนได้ขอถือ โอกาสเล่าชีวประวัติของหลวงปู่มุล ธมมวีโร โดยย่อดังกล่าวมานั้นพอสมควรแก่เวลาแล้ว ต่อไปนี้ จะได้วกกลับเข้ามาถึงเรื่องการออกบำเพ็ญกรรมูฐานที่ภูวัวต่อเมื่อหลวงปู่มุ ลกับพระบัวได้เข้าไปร่วมบำเพ็ญ กับหลวงปู่สมชายหลวงปู่มุลท่านก็ได้พักแทนที่เก่าหลวงปู่ฝั้น ถัดออกไปพอสมควรก็เป็นที่พักของพระบัว (ไม่ทราบฉายา)

ส่วนหลวงปู่ สมชาย ฐิตวิริโย ก็ยังคงพักที่เดิม สำหรับพระบัวนั้นเป็นพระบวชใหม่ ทั้งยังใหม่ต่อการออกธุดงค์กรรมฐานอีกด้วย ดังนั้น จึงหวาดๆ อยู่ไม่น้อยเหมือนกัน เพราะตระหนักดีว่าตรงนั้นเป็นทางผ่านของสัตว์ร้าย ในจังหวะไหนที่ได้ยินเสียงหลวงปู่มุลไอซึ่งเป็นโรคประจำตัวของหลวงปู่มุล ก็ทำให้พระบัวอุ่นใจขึ้นมาหน่อย ตอนไหนเงียบเสียงไอ พระบัวก็แทบใจสั่นระรัว