 000211 |
นามลูกศิษย์วัดป่าสุทธาวาส อ.เมืองสกลนคร ผมเป็นฆราวาส ศิษย์ผู้หนึ่งที่เคยอยู่วัดป่าสุทธาวาส ( วัดหลวงปู่มั่น ) มีความผูกพัน ในฐานะศิษย์กับพระอาจารย์ มีความรู้สึกว่าร่มโพธิ์ร่มไทร ที่เคยแผ่กิ่งก้านสาขา ได้โค่นลงแล้ว ไม่มีวันหวนกลับมา หลังจากที่ได้ทราบข่าวในวงการพระ ถึงกับอึ้ง อัดอั้นตันใจถึงกับร้องไห้โฮขึ้นมาทันที กับคณะศรัทธาชาววัดป่าสุทธาวาส ด้วยความอาลัย รัก หลวงปู่มิอยากให้องค์ท่านด่วนจากไป แต่สังสารทั้งหลายไม่เที่ยงหนอย่อมมีความเสื่อมเป็นธรรมดา ดังบาลีที่ว่า อนิจา วตสังสาขา อุปทวยธัมมิโน พอพวกเราเสียหลวงปู่เหรียญไปแล้ว 3 วันต่อมายิ่งมาเสียหลวงปู่สมชาย อีก ไม่รู้ว่าความเสียอกเสียใจจะมากสักปานใด แต่ท่านไปสู่ดินแดนพระนิพพานอันสงบแล้ว เหลือแต่พวกเราที่ยังเวียนว่ายในภพทั้ง 3 นี้ และสุดท้ายหลวงปู่เคยบอกว่า ธรรมย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรม สุขไหนไม่มีเท่าจิตสงบ ขอกราบแทบเท้าพ่อแม่ครูบาอาจารย์ทั้ง สอง สาธุอนุโมธามิ |
คณะศิษย์วัดป่าสุทธาวาส และชาวจังหวัดสกลนครทุกคน
[29 มิ.ย. 2548] |
